تاریخ شهرری
شهرری که امروز در هفت کیلومتری جنوب تهران واقع شده است و بیشتر بنام شاه عبدالعظیم شهرت دارد ، شهر تازه ای است که برروی خرابه های کهن و باستانی ری بنا گردیده است. ری یکی از بزرگترین وقدیمی ترین شهرهای ایرانی قبل از اسلام بشمار میرود و نام آن در قدیمی ترین سنگ نبشته ها و اسناد تاریخی دیده میشود.
راجع به بنای شهر در زوایای تاریخ مطالبی یافت میشود که قدمت و کهنگی آن را تا مرز تاریخ مدون مسلم میدارد و جلوتر از آنهم باستان شناسان معتقدند که قدمت تمدن چشمه علی ری به 5000 سال قبل از میلاد مسیح میرسد.
بنای شهرری را در طول تاریخ آنقدر به جلو برده اند که اظهار میدارند:
شهرری را شیث بن آدم ساخت و هوشنگ پیشدادی در عمارت آن افزود و شهری بزرگ شد بعد از خرابی ، منوچهربن ایرج فریدون تجدید عمارتش کرد.
در قرن ششم قبل از میلاد داریوش شاه بزرگ در کتیبه ای که از خود به یادگار گذاشته است از این شهر بنام راگا یاد کرده است ، در اوستا کتاب بزرگ زرتشت پیغمبر چندین بار بنام این شهر بر میخوریم که از آبادانی آن ستایش شده است .
از دوره ساسانیان آثاری هنوز در شهرری برجا است زیرا در شمال شرقی در کوههای کارخانه سیمان شهرری سنگ حجاری شده سوار ساسانی از زمان ساسانیان وجود داشته که فتحعلیشاه قاجار روی آن را تراشیده و نقش خود را در حال حمله به شیر بجای آن حجاری کرده و این نقش تا سال 1340 شمسی وجود داشت ولی اکنون بواسطه مصرف سنگ کوه جهت کارخانه سیمان ری نقش مذکور ویران شده است.